اخبار

این قلعه یکی از مستحکم‌ترین قلعه‌های دفاعی محسوب می‌شود که از خشت و گل ساخته شده و دیوارهای آن به اندازه‌ای ضخیم است

مسجد جامع نوش آباد یکی از زیباترین و قدیمی ترین بنا های تاریخی و ارزشمند دوره ی سلجوقی است. مسجد جامع عتیق با هزار و پانصد متر مربع وسعت و مناره ی بلند در مرکز شهر و در کنار مکانی به نام تخته گاه قرار گرفته  است. این بنا با نقش و نگار های زیبا ازجمله بناها ی شاخص تاریخی و مذهبی این ناحیه میباشد.

صحن مسجد مربع شکل است و در بین ایوان های شمالی و جنوبی و همچنین شبستان مسجد و ایوان های رواق مانندی در جبهه ی غربی محصور است. این مسجد شامل 2 ایوان اصلی یکی در شمال و دیگری در جنوب و دارای دو ورودی اصلی یکی در شرق و دیگری در جنوب است. ورودی سمت شرق، درب دو لنگه چوبی دارد و تاریخ 1135 هجری قمری بر آن حک شده است. شبستان زمستانی که تنها شبستان فعلی مسجد است. این بنا دارای سقف های 4 بخشی، آجری و جرز های پهن و وسیع به صورت تاق چشمه ای است. اصل بنای مسجد با آجر و ملات ساخته و با آهک پوشانده شده است.

شکوه مسجد در همان بطن ورود، چشم و دل هر بیننده ای را می رباید. بطح تماشا اگر بگذارد، قدم زدن در صحن این مسجد یکی از تجربه های به یاد ماندنی است. این بنای مقدس چون گنجینه ای ارزشمند، افق دل هایی است که از بانگ تکبیر به این مکان معنوی و پر برکت روی می آورند و دلهایشان را به آوای ربانیت سوق می دهند. مناره ی بلند و زیبای مسجد به واسطه ی سبک معماری جالب و تزئینات آجری بسی ارزشمند و قابل توجه است.

معمار هنرمند، با استفاده از آجر و اختلاف سطح که بین آجرها ایجاد نموده باعث شده تا آیه ی مبارک "العلم و عند الا" به خط بنایی و بسیار زیبا نمایان گردد. در میانه ی آجرها با طرح و خط بسیار جالبی نام مبارک اسماء الله، حضرت محمد (ص) و حضرت علی(ع) حک شده است. این آجر ها به صورت 7 و 8 در مجاورت یکدیگر به صورت تکراری نصب شده اند.

اگر چه روزگاری این مناره راهنمای کاروانیانی بوده که از راه های دور و نزدیک در هیاهوی دل نشین زنگوله های اشتران راهی دیار نوش آباد می شدند، اما امروز این مناره ی رعنا راهنمای گردشگران داخلی و خارجی می باشد که راهی این سرزمین می شوند و از این مناره به تماشای شهر می نشینند.